Niki Jacobs: weemoed en geluk

Een tocht naar de hel en terug, zo voelde De Ballade van Mauthausen voor mij aan. Zangeres Niki Jacobs verhaalt in het Jiddisch over lot en leven. Met als hoogte- (en in zekere zin ook dieptepunt) de compositie van Mikis Theodorakis waar de voorstelling naar genoemd is. Om de toeschouwer daarna weer naar het licht te leiden met liederen die getuigen van levenslust.

Niki wordt uitstekend begeleid door haar band met Ruud Breuls (trompet), Ro Krauss (altviool), Emile Visser (cello) en Peter van Os (accordeon). Ze weven een geluid dat tegelijk weemoedig en gelukzalig stemt.

En zo hoef je niet veel van de Jiddische teksten te verstaan om toch te voelen waar het over gaat.

Het optreden bracht me herinneringen aan de vriendin met wie ik de platen van Karsten Troyke grijsdraaide tot haar veel te vroege dood negentien jaar geleden. Ik voelde weer hoe in de Jiddische cultuur het leed recht in het gezicht gekeken wordt, om altijd weer op te staan en verder te gaan. Als plicht naar degenen die achtergebleven zijn.

Door het Jiddisch levend te houden, houdt Niki Jacobs het lijntje met het verleden instant, en nodigt ze ons uit er deel van uit te maken. Geen straf.